Over het “Project 5” van Terri Hendrix hadden we het al meermaals elders in deze kolommen, zodat ik er durf van uitgaan dat ik niet meer hoef uit te leggen dat ze het euvele plan had opgevat om vier CD’s in verschillende stijlen uit te brengen in één jaar tijd en daar bovenop nog een boek zou schrijven. Deze EP is dus etappe vier van de vijfdelige reeks en die bevat vijf nummers, die elk slechts één woord als titel meekregen. Opener “Drive” is een spoken word-verhaal over verlies en eenzaamheid, dat draait rond de kernzin “it’s a long, lonesome drive, here without you”, terwijl Terri in “Happy” op een computerritme rapt en zich afvraagt wat er mis is met onze maatschappij, waarin niemand nog echt blij schijnt te mogen zijn.

In “Move” klinkt het dat je, als je je slecht in je vel voelt, bewegen de beste remedie is en ik moet zeggen dat dat nummer ten huize H. al voor menige ongecontroleerde danspasjes geleid heeft en dus behoorlijk efficiënt blijkt te zijn. In “Woman” wordt een Afrikaans sfeertje gecreëerd door het gebruik van de papoose, dat bijzondere, kleinere gitaarmodel van fabrikant Tacoma, dat al lang niet meer gemaakt wordt, maar waar iemand als Lloyd Maines natuurlijk een exemplaar van bezit. De dansbeat, die onder het nummer gemixt werd, maat dit tot een heel bijzondere song, die mogelijk een antwoord bevat op de vraag van de ep-titel. Terri Hendrix heet “Ann” met haat middelste naam en ze is eigenlijk de optelsom van de vijf woorden, die de vijf songtitels werden.Dat blijkt nog het meest -zo denk ik toch- uit “Grieve”, een song over verdriet hebben als je iemand verliest. Het overkwam Terri vorig jaar, toen haar zus Tammi, aan wie de EP opgedragen is, ten onder ging aan een mix van alcoholverslaving en vereenzaming, die het resultaat waren van een een relatie waarin weinig normaal was, maar waar ze toch in bleef vastzitten.

De rouw van Terri over dit verlies wordt bikkelhard geëtaleerd in dit rijk georchestreerd krop-in-de-keel liet, waar geen normaal mens onbewogen kan naar luisteren. Als geheel is dit korte plaatje ongemeen diepgravend en het kruipt al heel snel helemaal onder je huid: zelfs iemand als Terri Hendrix, die al talloze keren bewezen heeft dat ze niet makkelijk klein te krijgen is, kan compleet van de kaart zijn. Het maakt haar, mede omdat ze de dingen zo open en eerlijk benoemt, tot een bijzonder rijke persoonlijkheid, voor wie onze bewondering de voorbije kwarteeuw alleen maar gegroeid is. Terecht, zo blijkt alweer.

(Dani Heyvaert)